Dogs & People | Ervaringen

'Skills for Dogs in Real Life' seminar van Sheila Harper

Sheila Harper, 19 en 20 augustus 2017

Honden zijn heel vaardig in het overleven en ze hebben uitstekende communicatievaardigheden. Maar in onze mensenmaatschappij is het soms erg lastig om deze vaardigheden goed te gebruiken.

Tijdens een tweedaags seminar van Sheila Harper over 'Real Life Skills' werden we meegenomen naar de wereld van de hond.

Definitie van Life Skills (Unicef):

Life skills are abilities for adaptive and positive behaviour that enable individuals to deal effectively with the demands and challenges of life.

We werden uitgenodigd om na te denken over o.a. de volgende vragen:

• Hoe ziet de hond onze wereld en welke vaardigheden heeft de hond nodig om te kunnen omgaan met alle situaties waar wij de hond in brengen?
• Waarom laat de ene hond geweldige communicatievaardigheden zien en de andere niet? Of in de ene situatie wel en in de andere situatie niet?
• Ontbreken de vaardigheden of hebben wij ze vervangen door ander gedrag (onder commando) of is de hond door gezondheidsproblemen of een te hoog stressniveau niet in staat de vaardigheden te gebruiken?

Daarnaast ging Sheila uitgebreid in op de manier waarop wij de hond kunnen helpen zijn vaardigheden te ontwikkelen en te gebruiken. En dat is niet door training of in scene zetten van situaties en al helemaal niet door de hond te testen ('Even kijken of hij het aankan...').

Wat we wel kunnen doen is goed (heel erg goed en dan nog beter) naar de hond kijken en zijn signalen waarnemen!

Afstand bewaren en de tijd nemen zijn belangrijke gereedschappen om de hond in de gelegenheid te stellen met een voor hem lastige situatie om te gaan. Zo kunnen we faciliteren dat hij gebruik maakt van zijn vaardigheden en deze, door positieve ervaringen, verder ontwikkelt.

Elk moment dat je met je hond doorbrengt moet tijd van de hond zijn, dus volle aandacht voor de hond en zijn beleving van de wereld om hem heen.

De hond heeft tijd nodig om:

• te denken
• nieuwe dingen te verwerken
• te onderzoeken
• te snuffelen

Dus wat wij moeten kunnen opbrengen is.... geduld!

Genoeg stof om goed over na te denken! Dank, Sheila Harper, voor je inspiratie!

Door Ondine de Hullu uit Rijnsburg op 22-08-2017

Tweedaags seminar over spel en spelgedrag

Door Sheila Harper
Georganiseerd door Dogs & People. 

Met een mooie opbouw, schitterend foto- en videomateriaal, veel informatie en goede interactie met de groep nam Sheila ons mee langs alle aspecten die met spel bij honden te maken hebben. 

Wat is spel? En wanneer is het nog steeds spel? Is er verschil tussen het spel van puppy's in een nest of het spelen van volwassen honden? Wat leert een hond door spel en is dat een positieve leerervaring? En wanneer zijn dat negatieve ervaringen die een leven lang meegaan? Wanneer grijpen we in en wat kunnen we hierbij leren van het gedrag van 'de derde hond', de hond die het spel onderbreekt, zodra de spanning te ver begint op te lopen? 

Dit is maar een kleine greep uit alles wat voorbij is gekomen. Veel stof om over na te denken en onze blik op (spelende) honden zal nooit meer dezelfde zijn. 

Dank jullie wel Sheila, Jana en Annemiek voor deze kans op uitbreiding van kennis en inzicht! (En dank voor de uitstekende verzorging van materiaal en de inwendige mens!)

Door Ondine de Hullu uit Rijnsburg op 23-04-2017

Puppencursus met Luna

Als je een baby krijgt laat je de kraamhulp komen… en als een pup in huis komt maak je een afspraak met Dogs & People.

8 jaar geleden had ik twee ontzettend leuke cursussen bij D&P gevolgd met Arthur, mijn Sheltie. Mijn enige spijt was dat ik niet direct naar hun was gegaan ipv eerst naar een “doorsnee” puppycursus. Dus toen Luna, een kleine Aussie meisje, bij ons kwam wist ik wat ik wilde en ik heb ons meteen ingeschreven.

Veel puppies waren er niet… het werd dus geweldig privé lessen en genoeg ontmoetingen met andere honden en mensen op het terrein in het Amsterdamse bos.

De eerste keer kon ik ook Arthur en mijn man meenemen om te kijken hoe beide honden met elkaar omgingen.

Ik moet zeggen dat mijn man een hekel aan puppy cursussen heeft sinds hij één had meegemaakt 20 jaar geleden. Hij vond het zo vernederend – zegt hij- voor mens en hond. Hij had dus gezworen dat hij nooit meer zoiets zou doen. Het was dus niet makkelijk hem te overtuigen om mee te gaan.

Wonder boven wonder ging hij mee en kwam hij  helemaal vrolijk terug want : Er werd normaal en vriendelijk met hem omgegaan, hij kon allerlei vragen stellen en hij kreeg volwassen antwoorden, hij had het gevoel dat de “juf” haar onderwerp heel goed kende.

De volgende lessen konden we, Luna en ik, elkaar beter leren kennen en een echte band opbouwen want daar gaat het om. Niet om het “zit, af, blijf”, maar om het vertrouwen tussen hond en baas, om het juist handelen op het juiste moment. En als dat band is gecreëerd, de rest komt wel op zijn tijd…

Bedankt Annemiek voor alle gesprekken en inzicht. Ik weet dat het niet altijd makkelijk zal gaan maar ik heb genoeg handvatten gekregen en weet dat ik altijd kan bellen voor verdere adviezen en hulp.

En bedankt Willem voor de lekker koffie!  De nachten zijn heel kort met een pup!

Door Catherine Taks uit Amsterdam op 22-04-2017

Puppiecursus met Appa

In Juni 2017 hebben we na lang zoeken een combi gevonden van 2 rassen die we beide prachtig vonden maar die combinatie maakte het nog mooier. Vader is een Ridgeback en moeder een Tosa Inu. De pup die we uitzochten was van meet af aan duidelijk, nooit getwijfeld welke van de 7 we zouden kiezen. Appa moest het worden. Bij de eerste kennismaking ging hij ook na het spelen op mijn voet liggen slapen. Dit was zijn plekje!
Na 9 weken hebben we hem opgehaald en zijn meteen doorgereden naar een eenzaam huisje op een berg in Frankrijk. Zo heeft Appa zijn eerste 2 weken alleen maar ons 24 uur per dag om zich heen gehad. Een prima manier om een goede band op te bouwen.
Bij het aanschaffen wisten we ook meteen dat we wel met hem moesten gaan oefenen. Dit is niet onze eerste hond maar we vonden het wel belangrijk dat het een evenwichtige hond zou worden en daarom wilden we een hechte band met hem krijgen. Daar wilden we hulp bij hebben en na lang zoeken hebben we Dogs & People gevonden.
Ik wilde geen klikkertraining doen en een hond krijgen die alleen voor een beloning een kunstje voor mij wilde doen dus had ik gegoogled op Turid Rugaas en kwam zo bij Annemiek uit.

De training is eigenlijk geen puppietraining, meer baasjetraining. Ik kreeg hoofdzakelijk uitleg over hoe Appa de wereld en ons gedrag zag en hoe hij daarop zou kunnen reageren.
Het belangrijkste inzicht dat ik kreeg was dat Appa geen onderdanig en dus braaf luisterend hondje zou worden (en ik zijn roedelleider) maar hopelijk een evenwichtig op zichzelf staand individu waar ik als ik er een goede sterke vertrouwensband mee had een vriend voor het leven aan zou krijgen.
Tot nu toe (Appa is inmiddels bijna 7 maanden) heb ik precies dat!; een vriend voor het leven. Hij is rustig evenwichtig en op ons gefocust. Ik heb een tuigje maar gebruik het zelden. Appa gaat waar wij gaan.
De rustige en enthousiaste begeleiding van Annemiek heeft ons nieuwe inzichten verschaft die we hebben omarmt en die onze band met Appa heeft gemaakt tot wat hij nu is. Dank en hopelijk tot ziens in een vervolgtraining. Groetjes Ingrid, Peter en Appa

Klik hier voor het filmpje 'Appa overwint een boomstam' op het facebook van DOGS & PEOPLE

Door Ingrid Herz uit Driehuizen op 17-01-2017

Katarina en Ronja

We have been a happy Labrador family. Loved and loving all the five friendly, mud-swimming food monsters. Two years ago we got our first German Shepherd, Ronja.

At six months, she ruled …but we didn’t understand she did. We thought we had done everything right according to the books and Cesar Millan´s program; first into the door, oldest dog got her portion first, claimed our space and demanded a perfect walk close to left knee. We thought we gave Ronja the best life a dog could get. Fresh air and lots of excitement. She is a beauty. Calm. Observant. Faithful and always, always willing to please. 

We contacted Dogs & People to get a closer contact, even if she always was in less then one meter distance, and also to get rid of the nerv-wrecking bark !!!  

WE GOT AN AHA-EXPERIENCE.
Dogs & People work with TEAM-WORK. Not with leadership as we had done until now. Ronja is a strong team-player. After being asked instead of demanded she is a much more secure dog.

My husband took Speuren Startcursus. After his first lesson he came home enlightened.
- OK, no more throwing sticks !!!
I did the Privé cursus. Annemiek walked me and our dogs in the forest and beautifully showed how to read the dog language. 'Happy playing' dogs can be bullying and a meeting without eye-contact is a friendly gesture.

Both me and my husband have become much richer dog persons. I will for sure continue my walks with Annemiek and my husband and Ronja got a new serious hobby with great focus and purpose.
Now I know, a relaxed state is the best a dog can get.

With friendly greetings until next time, Katarina & Ronja

Door Katarina Elfner uit Amsterdam op 02-01-2017

'Skills for Dogs in Real Life' seminar van Sheila Harper

Sheila Harper, 19 en 20 augustus 2017

Honden zijn heel vaardig in het overleven en ze hebben uitstekende communicatievaardigheden. Maar in onze mensenmaatschappij is het soms erg lastig om deze vaardigheden goed te gebruiken.

Tijdens een tweedaags seminar van Sheila Harper over 'Real Life Skills' werden we meegenomen naar de wereld van de hond.

Definitie van Life Skills (Unicef):

Life skills are abilities for adaptive and positive behaviour that enable individuals to deal effectively with the demands and challenges of life.

We werden uitgenodigd om na te denken over o.a. de volgende vragen:

• Hoe ziet de hond onze wereld en welke vaardigheden heeft de hond nodig om te kunnen omgaan met alle situaties waar wij de hond in brengen?
• Waarom laat de ene hond geweldige communicatievaardigheden zien en de andere niet? Of in de ene situatie wel en in de andere situatie niet?
• Ontbreken de vaardigheden of hebben wij ze vervangen door ander gedrag (onder commando) of is de hond door gezondheidsproblemen of een te hoog stressniveau niet in staat de vaardigheden te gebruiken?

Daarnaast ging Sheila uitgebreid in op de manier waarop wij de hond kunnen helpen zijn vaardigheden te ontwikkelen en te gebruiken. En dat is niet door training of in scene zetten van situaties en al helemaal niet door de hond te testen ('Even kijken of hij het aankan...').

Wat we wel kunnen doen is goed (heel erg goed en dan nog beter) naar de hond kijken en zijn signalen waarnemen!

Afstand bewaren en de tijd nemen zijn belangrijke gereedschappen om de hond in de gelegenheid te stellen met een voor hem lastige situatie om te gaan. Zo kunnen we faciliteren dat hij gebruik maakt van zijn vaardigheden en deze, door positieve ervaringen, verder ontwikkelt.

Elk moment dat je met je hond doorbrengt moet tijd van de hond zijn, dus volle aandacht voor de hond en zijn beleving van de wereld om hem heen.

De hond heeft tijd nodig om:

• te denken
• nieuwe dingen te verwerken
• te onderzoeken
• te snuffelen

Dus wat wij moeten kunnen opbrengen is.... geduld!

Genoeg stof om goed over na te denken! Dank, Sheila Harper, voor je inspiratie!

Door Ondine de Hullu uit op 22-08-2016

Jaap, Hilde en Ward

Het verhaal van onze lieve Jaap (de Teckel), een ruwharig standaard teefje van inmiddels bijna 1 jaar oud.  

Vanaf het moment dat we (mijn vriend, Jaap en ik) Amsterdam binnen reden heeft Jaap het erg zwaar gehad. De geluiden, de mensen, de drukte, de geuren, alles was te veel. Het is onze eerste hond en wisten niet beter dan het volgen van een puppy-cursus en zo snel mogelijk beginnen met de socialisatie zoals deze overal op internet en via de cursus wordt aanbevolen. Al snel ondervonden we hierbij zorgelijke problemen. Waar elk ander pupje de wijde wereld nieuwsgierig in stapte, was Jaap doodsbang en wilde vluchten voor alles wat op haar pad kwam.  

We wisten ons geen raad en waren zelf onzeker geworden (je wilt het beste voor je hondje, maar je begrijpt haar niet...) en ons geduld raakte op. Na drie cursussen en een gedragstherapeute ondervonden we alleen maar meer stress bij Jaap en haar gedrag buiten baarde ons zoveel zorgen, dat we nadachten over het vinden van een nieuw huisje in een rustige omgeving ergens ver buiten de stad. Het meest verdrietige dat je als baasjes kan bedenken, maar we wilden het aller beste voor onze lieve Jaap... 

Tot ik in het park een dame tegen kwam die vertelde over Dogs and People. De filosofie sprak mij enorm aan; niet drillen, geen commando's, maar luisteren en elkaar begrijpen zonder al teveel woorden met vooral veel positiviteit en geduld.  

Annemiek kwam hier de eerste keer en de benadering was zo anders dan wat wij gewend waren. Alles wat we geleerd hadden, moest overboord. Jaap bepaald, wij volgen. Al binnen een paar dagen was het verschil goed te merken. Jaap liep voorop naar haar nieuwe lievelingsplek waar ze takjes, bosjes en gras hebben om lekker in te grazen, snuffelen en te spelen. Niks moet, alles mag.  

Nu drie weken verder loopt Jaap stoer voorop en leidt ze ons de weg. Ze snuffelt, speelt en kwispelt erop los, maar bovenal is ze het grootste gedeelte van het rondje ontspannen en zelfverzekerd. De buurt wordt verkend en de rondjes worden steeds groter. Plekken waar we nooit kwamen, kiest ze nu zelf uit om te ontdekken. We zijn er nog niet en uiteraard zijn er soms dagen of rondjes die minder soepel verlopen. Die eindigen we dan zo snel mogelijk, want we forceren helemaal niks.  

Jaap is een blijer meisje en vooral veel zelfverzekerder. Ik geloof er heilig in, dat als we op deze manier doorgaan, we uiteindelijk een 100% gelukkig lief schooiertje hebben die de wereld leuk vindt! We hadden nooit durven dromen dat we binnen drie weken zo enorm veel verschil konden boeken.  

Mega bedankt Annemiek voor de werkzame handvatten, positieve begeleiding en motivatie (en natuurlijk al het lekkers voor Jaap). We zullen jullie recommanderen aan iedereen die het wil horen! 

Liefs, Hilde, Ward en Jaap!

Door Hilde, Ward en Jaap uit Amsterdam op 05-07-2016

Boef & Jesse

Boef onze boxer pub van 9 maanden heeft een slechte start gehad. Hij is heel erg ziek geweest waardoor hij geopereerd moest worden aan z’n buik. Hij is twee keer “omgevallen” en hij is twee keer gebeten door andere honden waardoor we zeer veel bij de dierenarts zijn geweest.

In de tussentijd hebben we 3 verschillende puppy trainingen gevolgd, met als resultaat dat Boef continue diarree had van de stress (weten we nu) en dat wij ook niet meer wisten wat we moesten doen, laat staan Boef. De laatste training werd Boef aangevallen door 5 grote honden en hield hier een snee in z’n borst aan over. Voor mij was toen de maat vol en voor Boef ook. In plaats van een relaxte pup had ik een gestreste pup die achter elke jogger, gemeente wagen, fietser en stok aanrende, het huis sloopte en bang werd voor andere honden.

Via een vriendin kwam ik bij Annemiek terecht. Tijdens ons eerste telefoongesprek begon ook gelijk de eerste les voor mijn gevoel. Annemiek gaf me gelijk allerlei tips om Boef rustiger te krijgen en legde me uit dat hij stress had en hoe ik dit kon verminderen en zelf op langere termijn kan wegnemen. Ik herinner me de eerste buitenles nog heel goed. Het was alsof ik met een vriendin koffie zat te drinken en Boef gewoon lekker z’n gang kon gaan zonder dat ik het gevoel had dat hij dingen niet mocht en ik in moest grijpen. We zijn gaan lopen met Boef aan een lange lijn, heel rustig, heel relax en al pratend leerde ik zoveel over Boef en onze onzekerheden. De tweede wandeling liep Boef los en in de tussentijd maakten we grote sprongen. Ik heb geleerd dat het een wisselwerking is tussen hond en eigenaar en dat je moet “luisteren” naar je hond. Uiteraard had hij af en toe een terugval maar na een telefoontje of appje met Annemiek werd ik dan weer gerustgesteld en ging vol goede moed door.

Boef en wij worden steeds rustiger en relaxter. We genieten samen in het bos. Hij gaat nu zelfs met de uitlaatservice mee ,wat heel goed gaat. Hij heeft geen diarree meer en laat zelfs af en toe een jogger links liggen. Ik begrijp hem steeds beter, geef hem ruimte en krijg hier veel voor terug.

We zijn heel blij met Boef en met Annemiek!

Jesse van der Valk

Door Jesse van der Valk uit Amsterdam op 06-06-2016

Felllow, Bobby & Joalyn, Laurens

"Fellow (de zwart-witte hond) is als Border Collie pup bij ons in huis komen wonen en we hebben hem zien opgroeien tot een vrolijke, aanhankelijke en enthousiaste hond.  Hij is sociaal naar andere mensen en honden en met zijn vriendelijke verschijning is hij een heuse harten veroveraar. We waren dan ook erg verbaasd toen we hem zagen uitvallen en 'snappen' naar een kind. We wisten niet goed waar dit gedrag vandaan kwam en hoe we hier goed mee om konden gaan. Intussen verergerde het gedrag en gromde en blafte Fellow naar elk kind dat we tegen kwamen onder een wandeling.  

Van Annemiek hebben we geleerd dat we waarschijnlijk voor het 'bijtincident' al heel wat signalen van Fellow gemist hebben. We hebben geleerd om de signalen die Fellow geeft te lezen en hem te steunen in situaties waarin hij het moeilijk heeft, door samen met hem de keuze te maken de situatie te vermijden. We waren in het begin van de begeleiding sceptisch over de manier van omgaan met de hond.In plaats van onze overtuiging dat de hond als onderdeel van het gezin 'gewoon moet doen wat je zegt' ging Annemiek uit van de behoefte van de hond. We werden echter al snel overgehaald toen we zagen dat Fellow juist die aandacht en begrip ontzettend hard nodig heeft en we zien hem nog steeds groeien in zelfvertrouwen. 

Halverwege de periode van de begeleiding hebben we Bobby (de wit-zwarte hond), een hond uit een opvang in Spanje, geadopteerd. De eerste weken was alles nog nieuw en spannend voor hem en we het was erg fijn dat Annemiek met ons meedacht hoe we Bobby het best konden steunen. We hebben ontzettend veel geleerd over signalen en gedrag van onze honden en over onszelf. Door de signalen van onze honden te zien zijn we nog meer van ze gaan houden en zijn we o zo trots als we zien dat ze zulke goede keuzes maken. Annemiek, bedankt!" 

Groet, Laurens en Joalyn

Door Joalyn, Laurens, Felllow & Bobby uit Aalsmeer op 02-07-2015

Bo & Diana

Om te beginnen: Annemiek (de cursusleidster) heeft mijn ogen en hartje geopend voor mijn meest dierbare mannetje. Ik wist dat ik degene was die iets moest leren en niet Bo, mijn 3 jarige stoere maar o zo lieve Amerikaanse Stafford. Na 3 jaar lang met mijn neus tegen de tv-buis aan gedrukt naar Cesar Millan te staren (en kwijlen) en hem zo veel mogelijk te willen evenaren als de perfecte opvoeder voor honden, kwam ik erachter dat ik het helemaal niet zo kon zoals hij. BOE!!
Maar, bij de 2e les waarin Annemiek onder het genot van een heerlijke Cappucino mij vertelde dat een hond voorop mag lopen en dat een hond mag snuffelen wanneer hij/zij daar behoefte aan heeft. En dat een hond rechten heeft, net als wij mensen, toen wist ik dat ik een vrouw tegenover mij had die exact over honden sprak zoals ik eigenlijk in mijn hart erover dacht. Op dat moment welden er tranen in mijn ogen op, omdat Annemiek mij aan mijzelf heeft terug gegeven. Zij raakte mij zo in mijn hart. Klinkt dat erg zweverig en/of te diep?
Dat kan, maar het is wel wat ik ervoer. Het is wat ik voelde en wat ik leerde. Ze liet mij weer zien hoe ik zelf ook alweer over honden voelde en dacht.
Met alle respect naar mijn grote (ex) idool: "Cesar Millan" ik was door naar hem te luisteren en kijken totaal mijn intuitie, gevoel en verstand verloren. Tsja.....als je dingen gaat doen die niet eigen zijn, dan is het gedoemd te mislukken... 
Annemiek heeft mij laten zien hoe geweldig Bo is, hoe sociaal en respectvol hij reageerde op allerlei type honden in het Amsterdamse VliegtuigenBos.
Voor het eerst kreeg ik oprechte en proffesionele POSITIEVE reacties en feedback over Bo en zijn gedrag. Hij is o.a.heel communicatief, maar ik zag niet dat hij zoveel tegen mij praatte.

Arme stakker, hij heeft het altijd zo duidelijk aangegeven en ik, zijn vrouwtje, heeft hem zo weinig verstaan en erkend hierin. Maar dat is nu heel anders, ik ben echt met andere ogen naar mijn Bo en andere honden gaan kijken. Ik geniet meer van Bo dan ik al deed en wat nog belangrijker is: Bo kan meer zichzelf zijn en langzaam aan ont-stresste hij. En ik automatisch ook! Dat waren voor Bo en mij de waardevolste lessen.

Annemiek heeft een hele eerlijke en authentieke manier van respect en begrip voor honden, ongeacht wat voor soort hond en wat voor gedrag het toont. Zonder enig vooroordeel!

En dat zie je weinig, te weinig! Helaas...... 

De cursus "Kalmerende Signalen" heeft mij meer gebracht dan ik verwacht had en ondanks dat ik fouten maakte en nog maak, heb ik vertrouwen in mijn hond en daardoor ben ik ook zekerder van mijzelf. Er is meer begrip, meer vertrouwen, meer ontspanning en door dit alles veel meer plezier in ons samenzijn gekomen. Onze band was al sterk, maar is nu onverwoestbaar! Wat wenst een hond en zijn baas nog meer?  

Ik ben je heeeeel erg dankbaar Annemiek!

x Bo en Diana

Door Diana & Bo uit Landsmeer op 09-07-2013

Begeleiding voor Isa

Sinds 2 jaar woont Isa bij me. Voor mij had ze al meerdere huisjes gehad dus het vertrouwen in mensen was ze kwijt. Veel heb ik kunnen achterhalen van het verleden van Isa maar niet alles mocht ik weten van de politie. Wat ik wel weet is dat Isa in beslag is genomen bij mensen die haar geslagen hebben en dat ze toen herplaatst is. Bij deze mensen is ze de eerste week weggelopen toen ze lekker los in het bos liep. Die mensen hebben haar aan het lot over gelaten en daar achtergelaten. Ze heeft vijf dagen gezworven in het bos. Ze werd gevonden door de dierenambulance en werd naar het asiel gebracht. Daar heeft ze een aantal maanden gezeten. Hierna heeft ze nog in twee huisjes gezeten. Ook in deze huisjes ging het niet goed en uiteindelijk kwam ze dan bij mij. De eerste week beet ze me al. Ze was zo bang en onzeker dat ze niet wist hoe ze moest reageren. De eerste maanden hebben we heel rustig aan gedaan, lekker gewandeld en haar laten wennen aan mij, aan de poezen en aan onze omgeving. Afgelopen december wilde ik wat met Isa gaan doen, lekker trainen maar dan op een manier die voor haar goed was. Ik kwam via een gedragstherapeut die ik ken bij Jana terecht. De eerste keer dat Isa en ik langskwamen in januari was Isa een beetje zenuwachtig, maar na afloop van de afspraak was Isa zo rustig dat honden zo langs haar konden lopen en ze niks deed. Normaal gesproken vind Isa andere honden eng en weet ze niet zo goed hoe ze moet reageren. Fietsers en joggers zijn niet veilig voor haar en het liefst wil ze er tegenaan springen en ze bijten. Van Jana hebben we geleerd dat Isa de hondentaal juist heel goed begrijpt maar dat zij juist niet gesnapt wordt. Eerst kreeg Isa een terugslag. Ze viel weer terug in haar oude gedrag was heel angstig en wilde iedereen bijten. Ze was de hele dag op haar poten aan het bijten en sliep nauwelijks. Met TTouch en lichaamsbandage hebben Jana en ik Isa weer terug weten te krijgen naar haar eigen ik. Nu loopt Isa weer heerlijk los in het bos en ook het contact met andere honden gaat weer veel beter. Als Isa een hond ziet maakt ze zelf de keuze (door mijn aanwijzingen via mijn stem) om of langs te lopen of mijn hulp aan te nemen en samen langs de hond te lopen. Echt super van haar want hieraan laat ze zien dat ze mij vertrouwt.
Op de foto is een van haar vriendjes te zien waarmee ze bijna elke week in het bos loopt.

Door Aafke Koorneef uit Lelystad op 13-04-2010

Olmo

Anderhalf jaar geleden adopteerden we Olmo, een drie-jarige galgo uit Spanje. Hij was achtergelaten door een jager, omdat hij geen jachtinstinct had. Tijdens z'n zwerversbestaan werd hij ook nog eens aangereden. Een lieve, onzekere, gespannen, manke hond die doodsbang voor andere honden was. Nadat hij door een bouvier was gegrepen, werd die angst alleen maar versterkt. Aangelijnd blafte hij tegen alle honden die hij tegenkwam en viel hij tegen ze uit. Zo werd elke wandeling een stressvolle gebeurtenis, en niet alleen voor hem. Ik had geen idee hoe ik daarmee moest omgaan en besloot hulp te zoeken.

Een kennis van me raadde me aan om de cursus Balance 4 Dogs bij DOGS & PEOPLE te volgen. Na de eerste les viel er meteen een last van me af! Tijdens de cursus leerde ik de lichaamstaal van honden beter te begrijpen, hoe ik stress en angst bij Olmo zoveel mogelijk kon wegnemen, TTouch-technieken, hoe ik hem zekerder kon maken, hoe ik onze band kon versterken, hoe ik hem kon leren op mij te vertrouwen, op welke manieren ik hem kon steunen... Te veel om op te noemen. En dat alles op een liefdevolle manier, zonder dwang, straf of geschreeuw. Een aanpak die bij me past. Na de cursus besloten we nog een paar privé-lessen te volgen bij Annemiek, en een aantal TTouchsessies bij Jana. Leerzaam en heel effectief.

Dankzij DOGS & PEOPLE is Olmo heel veel van z'n angst voor andere honden kwijtgeraakt. Met de meeste honden wil hij nu kennismaken en zelfs spelen. Hij voelt zich veel zekerder en is echt tot rust gekomen. Met hem gaan wandelen is tegenwoordig een ontspannende bezigheid. Zonder de steun, de betrokkenheid en het enthousiasme van Annemiek en Jana was dat ons nooit gelukt!

Door Chantal van Leeuwen uit Amsterdam op 14-01-2010

Hudson

Hudson is als puber van 1,5 jaar oud bij ons komen wonen. Hij was afgekeurd als blindengeleidehond vanwege zijn gedrag naar andere honden en dat ondervonden we eigenlijk direct al. Elke hond zag hij als een bedreiging. Hij begon met blaffen zodra hij er één in de verte zag en viel naar ze uit als ze te dichtbij kwamen. Dit gedrag vertoonde hij echter alleen als hij aan de lijn liep. Als hij los liep ging hij eigenlijk altijd de andere honden uit de weg.

Na een mislukte poging om bij ons in de buurt met Hudson te gaan trainen ben ik bij Jana en Annemiek terechtgekomen. De werkwijze als vermeld op de website van DOGS & PEOPLE sprak me erg aan en ik wilde deze manier van trainen wel uitproberen (na vroeger altijd de harde methode te hebben gehanteerd).

De eerste lessen bij DOGS & PEOPLE zal ik nooit vergeten. Ik stond ergens achteraf met Hudson heen en weer te lopen, kon niets verstaan van wat er gezegd werd en Jana moest steeds naar ons toekomen om uit te leggen wat we gingen doen. Hudson blafte zich helemaal schor en liet zich aanvankelijk maar moeilijk afleiden.

Gaandeweg ging het steeds beter, hij liet zich afleiden met voertjes op de grond, liet sommige honden zelfs dichtbij komen en vertoonde op alle fronten vooruitgang. En het belangrijkste was dat er geen dwang bij kwam kijken. Hudson gaf zelf aan of hij aan iets nieuws toe was en ik moest (moet nog steeds) er op letten dat ik de juiste signalen gebruikte om Hudson het gevoel te geven dat hij veilig was. Dat hem niets kon gebeuren en dat er naar hem ‘geluisterd' werd. Jana heeft wel 100 keer tegen mij moeten zeggen dat ik stabiel moest gaan staan en moest uitademen... Dus vooral ikzelf heb er een hele hoop van geleerd ; )

Na de basiscursus ben ik doorgegaan met BALANCE 4 DOGS. Deze lessen waren zeer intensief omdat er zoveel mogelijkheden bleken te zijn om je hond (en jezelf) meer in balans te brengen. Door die cursus zijn Hudson en ik veel beter op elkaar ingespeeld geraakt. Ik hoor nu bijvoorbeeld aan zijn manier van blaffen wat er aan de hand is (of juist niet, bijvoorbeeld als hij alleen maar aandacht wil).

En nu? Nu volgen we af en toe een privé-les en zijn we gaan speuren bij DOGS & PEOPLE. Dit laatste vindt Hudson helemaal te gek en hij wordt er steeds rustiger van. Hij leert zich te concentreren en systematisch te werk te gaan. Helaas vergeet hij af en toe dat ik er achteraan loop en nu eenmaal niet zo gemakkelijk over boomstammen heen spring als hij...

Door Hanneke van der Woud uit Vinkeveen op 17-12-2009

Met Beau naar Balance 4 dogs

Beau kwam in oktober 2007 bij mij wonen en was toen al 8,5 jaar oud. Met een paar privélessen van Annemiek leerde ik al snel op een heel nieuwe en plezierige manier naar mijn hond te kijken. Het verbaasde me dat de hond bleef veranderen en dat het dus echt maanden kost om goed aan elkaar en aan een nieuwe situatie te wennen. Beau 'puberde' zelfs een poosje toen ze zo ongeveer 9 jaar oud was: even de grenzen verkennen!
Eigenlijk wilde ik met haar gaan speuren, maar die data kwamen slecht uit en ik koos toen voor Balance 4 Dogs.
Twee enthousiaste en gedreven trainers, 6 honden, 6 vrouwtjes... Een kleine club, dus intensieve lessen, waarin vooral heel veel werd verteld, maar waar we ook continu werden gewezen op wat we allemaal konden zien bij onze en andermans honden. We kwamen ogen en oren te kort! Stress, kalmerende signalen, TTouch en grondwerk waren hoofdonderwerpen en in de laatste lessen werden deze allemaal gecombineerd.
Wat ik vooral geleerd heb is RESPECT.
Respect voor mijn hond en honden in het algemeen, respect voor hun gedrag, hun geduld, hun aanpassingsvermogen, hun wijze van communiceren.
Jana en Annemiek stralen dat respect voor de honden ook voortdurend uit, als je aankomt, koffie drinkt, naar het veld gaat, in hun wijze van bewegen, opstellen, communiceren. En wij, leerlingen, stappen daar soms grof doorheen en zien misschien nog niet een tiende van de belangrijke reacties van de honden op ons en elkaars gedrag.
Kortom, het waren uiterst boeiende en inspannende lessen, voor hond en mens.
Jana, Annemiek, medecursisten en honden, bedankt voor wat we allemaal hebben geleerd!
Ondine en Beau.

Door Ondine de Hullu uit Amstelveen op 07-12-2008

Van hyper naar hieper...depiep

Troi hebben wij opgehaald, toen ze 9 weken jong was. Een poepie, ze klemde haar pootjes om mijn hals: we waren verkocht (en Troi ook, letterlijk).
Na een autoritje van een uur met een klein kotsje (in een zakje!) en even een plasje doen op een parkeerterrein hebben we haar rondgeleid in haar nieuwe thuis. Ze vond het wel wat, dachten we.
Troi bleek een energiek hondje. Ze had regelmatig last van de "puppykolder" zoals ze dat op puppycursus in Oegstgeest noemden. Maar het was wel extreem. In plaats van dat onze Troi langs de bank rende, vloog ze er overheen. Wij keken elkaar eens aan en wisten eerlijk gezegd niet wat we ervan moesten vinden. Wij vonden wel dat ze erg goed kon springen (nog steeds trouwens). Wat wij ook erg vreemd vonden was dat ze op de bank plaste. Gewoon: we stonden erbij en keken ernaar. Neeee! Niet doen!! Foei!!! Want ze was per slot van rekening al krant-zindelijk. Nu weten wij dat ze de boel aan het kalmeren was. Dat doen honden namelijk, een plas om zichzelf en de ander gerust te stellen (hebben we van DOGS & PEOPLE geleerd).
Al opgroeiend bleek ons Troike een hondje dat heel erg aan de riem trok, lieve kleine hondjes met flapoortjes te grazen nam en altijd mijlen van ons weg liep op zoek naar...Tja naar wat eigenlijk? Om haar een beetje bij ons te houden hadden we een plan de campagne: DE BAL. Door haar constant gefocust te houden op haar bal konden we haar lekker bij ons in de buurt houden. Bovendien zou ze dan "lekker moe" worden en dat is goed voor een hond met veel energie, hadden we ons laten vertellen. Dat ging een poosje goed, totdat ons heerlijke lieve knuffel-Troike ook tijdens het ballen hondjes ging molesteren. Op zoek naar hulp dus. We kwamen terecht (halleluja) bij DOGS & PEOPLE.
Samen met Annemiek hebben we Troi eerst eens goed leren kennen. Het kostte Annemiek wel even moeite om ons te overtuigen, maar we hebben de bal verbannen. En kaas gekocht, veel kaas. Met lekkere kleine stukjes kaas konden we ineens met Troi om een hondje heen lopen. Ze werd een stuk rustiger, doordat haar adrenalinepeil niet elke keer werd opgepompt tot grote hoogte door het gooien van ballen. Toen de cursus BALANCE 4 DOGS startte, hebben we er met zijn drietjes geconcentreerd aan gewerkt om alle kalmerende signalen onder de knie te krijgen. We hebben een aantal TTouch-grepen geleerd en wat we konden doen om Troi zich veilig te laten voelen. Een t-shirtje aan bijvoorbeeld doet wonderen en het staat Troike schattig ;-).
Nu wonen we samen met een relaxed hondje dat niet alleen binnen maar ook buiten heel lief is (met af en toe een boevenstreek). Ze heeft nog een angst-issue, maar daarvoor gaan we haar door Jana laten behandelen met TTouch-massage. En ook dat gaat helemaal goed komen.

Door Elly Briër uit Leimuiden op 01-09-2008

BALANCE 4 DOGS met Bruno

Je moet de oudjes niet vergeten had ik eens ergens gelezen en daar ben ik het roerend mee eens, want rust roest immers. Bruno is zo'n oudje... 10 jaar de gemiddelde leeftijd voor een Duitse Herdershond maar volgens hemzelf in de bloei van zijn leven. Daar moet je dus wel iets mee doen en aangezien ik al ervaring had met DOGS & PEOPLE door het speuren met mijn andere hond Nero, leek de cursus Balance 4 Dogs wel wat voor Bruno. Ik moet zeggen dat ik geen flauw benul had wat de inhoud van zo'n les was behalve dan iets met balance en wat ik had gelezen op de site. Dus ging ik op zondag met Bruno op pad naar het Amsterdamse bos. In de eerste les kregen wij veel informatie over de kalmerende- en afstandvergrotende signalen. Hierdoor ben ik bepaald gedrag van Bruno gaan begrijpen en heb ik ook geleerd om dingen die voor Bruno stress veroorzaken op te lossen. In de daaropvolgende lessen gingen wij ook veel grondwerk doen. Omdat Bruno een versleten rug heeft is hij vergeten dat zijn lijf ook een achterkant heeft (de achterkant doet pijn dus die vergeten we gewoon en gebruiken alleen de voorkant) met het gevolg dat de nek dan lekker stijf word en de achterkant er maar wat bij slungelt. Dus daar gingen wij aan werken door het doen van verschillende grondoefeningen waarbij ik Bruno moest geleiden. Bruno leerde daardoor zijn achterpoten weer op te tillen. Ook werden er bandages aangelegd waardoor hij voelde dat er ook werkelijk een achterkant is. In het begin vond hij dat wel erg vermoeiend maar na iedere les zag ik hem vooruit gaan. Ook werden ons TTouches geleerd. Bruno vind het helemaal lekker en is daarna ook heerlijk ontspannen.
In zo'n cursus als Balance 4 Dogs leer je echt goed met je hond communiceren en wordt de band tussen baas en hond ook nog eens flink opgepept. Bruno en ik vonden het geweldig en ook Nero plukt hier weer de vruchten van.

Jana & Annemiek bedankt voor de leerzame lessen.
Groetjes Paula & een pootje van Bruno

Door Paula van Aurik uit Amstelveen op 12-08-2008

Speuren met Nero

Na het hele circus van hondentrainingen te hebben doorlopen met Nero, mijn Duitse Herder, vonden Nero en ik het wel eens tijd om iets anders te ondernemen. Ik had al een beetje het idee om te gaan speuren en ben dus eerst maar gaan speuren op het internet. Zo kwam ik op de site van DOGS & PEOPLE en heb ik ons opgegeven voor de cursus speuren voor beginners. De eerste les is altijd wel spannend. Je weet natuurlijk niet zo goed wat je te wachten staat, maar we werden daar zeer hartelijk ontvangen en dan is het ijs zo gebroken.
Op de eerste les kregen we veel informatie en werden er wat oefeningen gedaan om de hond een beetje losse spieren te bezorgen. Alles is gebaseerd op rust en Nero vond dat allemaal prachtig en bleef alles afwachtend bekijken. Bij de volgende les gingen we een begin maken met speuren en werden er dingen van medecursisten verstopt in de struiken. Nero had al snel door wat de bedoeling was en werd steeds enthousiaster. Ook leerden wij hoe je de hond kunt leren om de geur van kamille te vinden in verschillende potjes. Langzaamaan verplaatsten wij ons met het groepje naar het bos. Elke cursist werd geacht een slachtoffer mee te nemen dat zich in het bos ging verstoppen om vervolgens gevonden te worden door een van de honden. Nero vond het helemaal geweldig en kon haast niet wachten tot het zijn beurt was. Na het speuren voor beginners waren wij zo enthousiast, dat wij ons ook maar meteen hebben ingeschreven voor speuren voor gevorderden en de speurexcursie op Kootwijkerzand. Ook dit was helemaal toppie !!!! Je leert ontzettend veel (meer) bij DOGS & PEOPLE. Annemiek en Jana, bedankt, jullie zijn kanjers en Wout bedankt voor de gezelligheid. Jullie zien ons zeker terug.

Groetjes van Paula en een pootje van Nero

Door Paula Aurik uit Amstelveen op 11-08-2008

Een dagje speuren met Kostas

Zaterdag 21 juni, de eerste dag van de zomer, was het weer zo ver, we gingen op lange speurexcursie! Kostas en ik zijn al vaker mee geweest op lange speurexcursie en het bevalt ons altijd heel goed.
Dit keer moesten we verzamelen aan het begin van het Kootwijkerzand. Ik ben al vaak op de Veluwe geweest, maar hier was ik nog nooit geweest. Wat een schitterend gebied en zeker voor een speurexcursie.
We zouden met wat meer honden zijn, maar door wat afzeggingen op het laatste moment waren we uiteindelijk met 3 honden: Kostas, mijn Engelse Cocker Spaniel, Zia, een Labrador Retriever en Nero, een Duitse Herdershond.
We gingen naar het Kootwijkerzand, zodat de honden op een andere grondsoort dan het veen in het Amsterdamse Bos leerden speuren en meer op een open vlakte in plaats van door bossen. Het terrein bestond voornamelijk uit zand en was niet echt vlak, maar geaccidenteerd en hier en daar stonden wat bosjes. Dat maakte het spannend voor de honden.
Zia mocht als eerste een spoor volgen, een stuk over open terrein en daarna door de bosjes om Annemiek te zoeken. Zia moest in het begin even wennen aan het zand. Doordat het behoorlijk warm was, moest ze ondertussen wel drinken, want je merkte dat haar concentratie afnam en dan helpt drinken. Daarna vond ze Annemiek ook probleemloos in de bosjes.
Vervolgens ging Annemiek voor Kostas een spoor uitzetten. Kostas moest ook even wennen aan het zand en nam op een gegeven moment een grote bocht en rende een heuveltje op. Wat bleek, Annemiek had zich op dat heuveltje verstopt in een bosje. Hij deed dat echt heel goed. Het was opvallend, dat bij dat heuveltje de wind het spoor deed verwaaien waardoor hij die grote bocht nam en het spoor weer opving in zijn neus en daardoor verder kon.
Nero moest een behoorlijk oud en lang spoor volgen. Een bekende van Paula die als ‘slachtoffer' was meegekomen had zich verstopt en zat al een hele tijd (misschien wel een uur), voordat Nero mocht gaan zoeken. Omdat het zo warm was, heb ik met Kostas en Zia lekker in de schaduw gezeten om wat uit te rusten, maar ik begreep dat Nero het ook heel goed gedaan had. Nero was zo uitgeput, dat hij niet nog een spoor kon volgen. Met speuren moet je namelijk altijd eindigen met succes, dat is goed voor de hond.
Annemiek heeft voor Kostas daarna een tweede spoor uitgezet, ze had zich in een uitkijktoren verstopt, dus Kostas moest omhoog over een trap om haar te vinden. Hij moest een half uurtje wachten, voordat hij mocht gaan zoeken, zodat het spoor al wat ouder werd. Hij ging als een streep over het zand naar de uitkijktoren. Daar bleef hij onderaan de trap ronddraaien, hij wees wel een keer met zijn kop naar de onderste tree. Jana liet mij toen de speurlijn afdoen, want ze had het idee dat Kostas daardoor geremd werd om de trap op te gaan. En inderdaad, de lijn was nog niet af of hij stormde de trap op. Wat was ik trots op hem!
Zia heeft daarna nog een kort spoor gehad, ze moest Jana zoeken. Dat deed ze heel goed.
Iedereen was moe, maar heel voldaan na al deze sporen. We liepen terug naar de auto's en zijn met z'n allen gaan lunchen in Otterloo op een terras, een gezellige afsluiting van een zeer goede speurexcursie. De honden lagen allemaal heerlijk te slapen op het terras, terwijl wij met elkaar nog wat napraatten. Wat Kostas en mij betreft was dit zeker niet onze laatste speurexcursie!

Door Heleen Ree uit Amstelveen op 09-08-2008

Onze Toetsie en TTouch

We kregen onze Toets (Shih-Tzu) met 8 weken uit een goed nest. Van een leuke pup werd zij een leuke hond met een prachtige haardos tot op de grond en een strikje in het haar. Met haar 4e jaar veranderde ons gezin in een druk dierenhuishouden. Mijn moeder werd ziek en een Duitse Herder, een langharige poes en 2 valkparkieten verblijdden ons gezin. Ik kreeg het superdruk met verzorging van moeder en dieren. Toets was een zogenaamde klitter en daarom knipte ik haar kort. Mijn man zegt altijd dat zij toen allergisch werd. Kort daarna kwamen prednisoninjecties tegen de jeuk, gevolgd door pillen. Binnen een jaar hielp niets meer tegen de jeuk en bleek Toets nergens meer tegen te kunnen wat betreft voedsel, grassen enz. Wij kwamen bij toeval terecht bij een holistisch dierenarts en in het begin ging het goed. Het ontgiften en BARF-en begon, alleen geen krokodillenvleesdieet geprobeerd. Nu eet ze alleen geitenvlees. Ik droog het in de oven voor de vakantie aan boord. De slager lacht, als ik binnenkom en vraagt:" alls goet, half gait?" En dan het invriezen. Brrr. Prednison veroorzaakte Cushing en werkte niet meer. Toets was bijna kaal, rood schilferig, natte plekjes en een heel ziek hondje en we bespraken met veel verdriet haar naderend inslapen, zo erg was de jeuk. Een allerlaatste redmiddel was Atopica, later drainage, eczema tinctuur erbij. Haar ogen doen moeilijk, dus druppelen en zalven. De dierenarts raadde dit jaar aan eens TTouch te proberen. Ik dacht nog, ach, nooit geschoten, altijd mis. Draaien? Pffff. Wij gaan nu 1 x in de maand naar Jana en we zijn al 5 keer geweest en wat gebeurde? Het ongelooflijke. Toets is weer een levendig hondje, zit bijna helemaal weer in de haren, is dwars en speelt weer iets, loopt sinds 8 jaar buiten in de regen en poept weer goed. Vraag niet wat we doen. Na de eerste keer TTouchen werd ook mijn sceptische man enthousiast, want Toets huppelde terug de auto in. Ze kon kwispelen. Onze huidige valkparkiet is een plaaggeest, maar durft nu niets meer bij de sterke Toets, ze spannen zelfs samen met bedelen. We TTouchen nu constant eventjes, hoewel Toets het Jana beter vindt doen gezien haar reacties in de praktijk. Ik word vroeg wakker gemaakt, want Toets wil getouched worden en daarna mag ik verder slapen. Als ik haar uitlaat, staat zij soms vast, dus de berentouch. Jeuk, de wasbeertouch; zenuwachtig, mosselen enz. Onze Toets is nu bijna 12 jaar oud en leeft. Wij dachten vorig jaar, dit gaat fout, maar mede dankzij het TTOUCHEN leeft Toets weer op. Het was en is een hele klus om samen dit te bereiken, maar wel een heel fijne klus.

Door Marijke Wolf uit Weesp op 21-05-2008

Beau

Beau is een Golden retriever van bijna 9 jaar oud. De eerste 8,5 jaar van haar leven woonde ze bij een schippersgezin. Twee weken op, twee weken af, met in de twee weken ‘op' heel weinig lichaamsbeweging. Toen spoedig na de eerste gezinsuitbreiding een tweede kind zich aankondigde, bleef er te weinig tijd, aandacht en ruimte over voor de hond en werd besloten een ander huis te zoeken. Via een herplaatsingssite is Beau in oktober 2007 bij mij terecht gekomen.

Om zo snel mogelijk een goede band met deze oudere en door haar verleden wat eigenwijze hond op te bouwen zocht ik naar een cursus en ik kwam terecht bij Dogs & People. Het aanbod van 5 privé-lessen sprak me erg aan en al heel snel na de komst van Beau zat Annemiek bij mij aan tafel.

We hebben vooral heel veel gepraat. Annemiek heeft me enorm veel verteld en geleerd over de communicatie van honden. En we oefenden ‘mee lopen', een ‘targethand', het commando ‘vast' en andere leuke en nuttige dingen.

De allerbelangrijkste les die ik heb geleerd is: kijk naar je hond, leer de kalmerende en afstandsvergrotende signalen kennen en herkennen, respecteer ze en baseer je communicatie met de hond daarop.

Je raakt niet uitgekeken!
En het leert je ook veel over jezelf: met verbazing en verbijstering moet ik soms constateren dat Beau mij met haar hele arsenaal aan mogelijkheden staat te kalmeren, terwijl ik mijzelf, tot op dat moment, niet gerealiseerd had dat het nodig was!

Veel van de al eeuwen bestaande ideeën en inzichten over dominantie, roedelleiders en agressie zijn bij mij vervangen door een beter inzicht in de communicatieve vaardigheden van een hond. Door respect te tonen voor het gedrag, de grenzen en mogelijkheden van Beau merk ik dat de band met de dag beter wordt!

Door Ondine de Hullu uit Amstelveen op 09-01-2008

Privéles met Nola

Toen Nola 8 weken was en ik met haar ‘wandelde', werd m'n aandacht getrokken door een soort hondenfluisteraar, die op een heel leuke manier zijn hond iets aan het leren was. Ik stapte op hem af om te vragen of hij soms trainingen gaf. Hij vertelde dat zijn hond een blafziekte had opgelopen door een nare ervaring en dat hij hem nu aan het leren was dat hij niet tegen elke hond als een idioot moest blaffen (de aanpak werkte zag ik met eigen ogen en zijn hond begon al mooie hondenmanieren te vertonen). Zo bracht hij mij in contact met Dogs & People.
Wij (Nola en ik) kregen priveles van Annemiek herself. Pffff die eerste les zal ik nooit vergeten. Met voertjes iets aanleren???? Maar dan krijg je toch een bedelhond of een die alleen nog maar aan eten denkt? Niet wild spelen? Maar dat is toch saai voor een puppy? Hondentaal? Kalmerende signalen? Ik was helemaal duizelig en in het geheel nog niet overtuigd.
De 2e les ging Annemiek Nola leren zitten. Met een voertje, kreun.... Ze snapte het in 5 minuten en ploft nu in puppystyle direct neer als ik ‘zit' zeg. Zo ging het ook met kom en down en wacht en meelopen. Alles op een heel rustige en aandachtige manier. Het lijkt wel alsof deze aanpak het natuurlijk vermogen en verlangen van een hond om iets te leren, stimuleert.
Eerst deed ik Annemieks virtuoze demonstraties nog een beetje klunzig na maar ik leer, net als mijn hoogbegaafde dondersteen, ook nogal snel.
Inmiddels ben ik volledig overtuigd van de juistheid van deze aanpak. Ik begrijp nu precies het verschil tussen ongezonde opwinding en ontspannen vrolijkheid. En mijn plannen om flyball en agility te gaan doen liggen in de prullenbak en zijn ingeruild voor lessen dogdance en speuren.
De voertjes zijn een heel goed hulpmiddel om iets nieuws aan te leren en je kunt het na een korte periode van interval belonen echt achterwege laten.
Nola kan nu heel goed meelopen aan de lijn (zodat ik niet meer anderhalf uur onderweg ben naar de tramhalte die slechts 5 minuten hiervandaan is) en ik schiet in de lach als ik zeg: "meelopen" en ze loopt parmantig met me mee.
Want dan likt ze haar lipjes af, ondanks het feit dat ik zo gemeen ben haar niets te geven. Maar wel natuurlijk zeg hoe braaf, knap en geweldig ze is.
Zo ontstaan er dus nooit gestreste situatie van boos baasje en overgekookte hond. Want ja ik kan nu ook hondentaal lezen en ik leer steeds bij. Sterker nog.... Ik kan ook kalmerende signalen geven! En Nola herkent ze, en dat de medemens misschien denkt dat ik niet helemaal goed snik ben, boeit me totaal niet.
En Nola leert mij ook dingen. We hadden een bench want ik dacht dat is veilig en dan kan ze eventjes alleen blijven zonder de toko te slopen..... Maar ze vond de bench een afschuwelijk ding dus die hebben we fijn op Marktplaats verkocht. Ze heeft op eigen initiatief de mand ingepikt die ik gebruik om de natte was in te doen alvorens ik die ophang. Daarna was ze een half uur in de weer om haar dekentje daarin te krijgen. En in plaats van dat ik een handje hielp, lag ik in een deuk en riep alleen maar oh wat schattig.... Maar ik ben dan wel zo braaf dat ik nu een fijne hondenmand koop.
Ook zijn we inmiddels overgestapt van brokken op Carnibest versvleesvoeding, mevrouwtje vindt het heerlijk.
En we zijn een bezienswaardigheid aan het worden..... Want sinds de eerste dag dat we samen waren -Nola was toen 7 weken- rijdt ze mee op de scooter. In een speciale hondentas en goed vastgebonden want ze moet natuurlijk zo veilig mogelijk door het verkeer geloodst worden. Ze geniet zichtbaar van deze ritjes.
Kortom, heb je een pup die je van meet af aan op een leuke, rustige en vooral succesvolle manier wilt trainen, dan moet je bij DOGS & PEOPLE zijn.

Door Diana Stork uit Amstelveen op 29-08-2007